نیومد اونی که باید/مطلع ترانه می شد
اونی که مرحمی واسه / زخمای بهانه می شد
درد زخم این ترانه/رنگ فریاد سکوته
قصه فریاد قلبی/که هنوز رو به سقوطه
هجوم فکرای سنگی/نفس سازو بریده
پرده ی حرمت عشقو/دستای نفرت دریده
برای دستای شاعر/ کاور سنگی گرفتن
واسه نقاشی نقاش / رنگ بی رنگی گرفتن
گردن منصور هنوزم/طناب دارو می بوسه
فریاد سرخ انا الحق/تو گلوی اون می پوسه
هنوزم صندوق سینه/پره آواز نخوندست
دامن سجده پر از صد/گردِشکِ نتکونده ست
با عقبگردی که داره/دستای گرم نجابت
دعا کن شاید دعامون / یه دَفه بشه اجابت
شاید این تلخی تموم شه/ اگه مشتامون دعا شه
اگه ساز نفس بگیره/ اگه نفرتی نباشه
علے حسینمردے
1388آغاز-1392پایان